Esasında kimsenin derdi kimseyi ilgilendirmez diyenlerin de var olduğu bir ortam hakikaten zor bir ortam olsa gerek. İnsanoğlu nihayetinde bu gün var yarın yok bilinci ile yaşarken neden derdi diğerlerinin derdi olmasın. Zaten dert denilen illet kendi başlı başına bir anlam..
İçinde bulunulan kötü durum, sorun, sıkıntı derken üzüntü kaygı tasa gibi bir açılımla karşımızdaki gerçek.
Evet çok kötü bir durumumuz yok ama sorunların yumağında yuvarlanıp giden yıpranmış bir Kıbrıs sorunumuz var. Bu yumak ise kördüğümün kendisi.. Õrülen her ne ise boyutunun ülkemize kaç beden büyük veya küçük geleceği henüz şişte ilmek gibi.. Kimin boynuna ip sarılacağı, bu ipi kimin göğüsleyeceği,henüz meçhul. Ama bilinen tek gerçek bu derdin hepimizin olduğudur. Dertler de paylaşıldığı sürece keskin vuruşunu üzerimizden çekebilecektir.. Yoksa toplumun bütününe sahip olmayan acımasız kabullerin elbette derdi daha büyük olacaktır.
Kimsenin kalbine nifak tohumları girmesin derken işin esası barış dedikleri anlaşmanın nihayetinde ki geçmiştir..
Geçimsiz insan her zaman öyledir ama bu geçimsizlik topluma mal olmuş kişilerin asla lüksü olmamalıdır. Şunun şurasında ne kaldı bu günden sayarsak kaç gün 2017 den sayarsak kaç gün? Zaten ne yıllar tükenir nede aylar ..
Her evin derdi kendine diyemeyiz. O zaman bencilliğin tavan yaptığı yerde oluruz.
Konulara yaklaşımda, esastan uzaklaşırsak kendimizi ülke gerçeklerinden soyutlarız. Ne mi yapmalıyız? Her birey diğerine hangi konuda yardımcı olabilirse olacak, elinden geldiğince bu yardımı yaparsa ,olduğu noktadaki çizgiden doğruya daha dik yürüyecektir. İşte bu çizginin doğrusunda ..
Bu güne nokta mı?
”İman etmedikçe cennete giremezsin, birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olamazsınız.” (Hz. Muhammed)
tulinberova 
Reblogged this on tabletkitabesi.
LikeLike